Κίννας

(Cinna). Επώνυμο οικογένειας Ρωμαίων πατρικίων. 1. Γάιος Έλβιος (Gaius Helvius, 1ος αι. π.Χ.). Ποιητής. Ήταν σύγχρονος και φίλος του Κάτουλλου και του Βιργιλίου. Έγραψε ένα μυθολογικό έπος με τον τίτλο Σμύρνα, το οποίο αναφερόταν στον αφύσικο έρωτα ενός κοριτσιού για τον πατέρα του, και διάφορες ωδές. Το 57 αναφέρεται ότι ήταν μαζί με τον Κάτουλλο στη Βιθυνία. 2. Γάιος Έλβιος (Gaius Helvius, ; – 44 π.Χ.). Ήταν φίλος του Ιουλίου Καίσαρα. Κατέλαβε το αξίωμα του δημάρχου της Ρώμης το 44 π.Χ. Τον σκότωσε, μετά τη δολοφονία του Καίσαρα, το μαινόμενο πλήθος από λάθος, θεωρώντας ότι ήταν ο Λεύκιος Κορνήλιος, ο οποίος είχε φερθεί με ασέβεια προς τη μνήμη του Καίσαρα. 3. Γναίος Κορνήλιος Μάγνος (Gnaeus Cornelius Magnus, ; – 14 μ.Χ.). Ήταν γιος του Λεύκιου Κορνήλιου (βλ. 5.) και πήρε το προσωνύμιο Μάγνος επειδή, από την πλευρά της μητέρας του, ήταν εγγονός του Πομπήιου. Πολέμησε στον εμφύλιο πόλεμο (32-30 π.Χ.) εναντίον του Οκταβιανού Αυγούστου, αλλά του δόθηκε χάρη, και σχεδίασε μια συνωμοσία (16-13 π.Χ.) εναντίον του, για την οποία επίσης απαλλάχτηκε. Ο Αύγουστος, μάλιστα, τον ονόμασε ύπατο το 5 μ.Χ. Ασχολήθηκε επίσης με την ιστοριογραφία, γράφοντας επιτομή των Ιστοριών του Σαλλούστιου. Πεθαίνοντας, άφησε τον Αύγουστο μοναδικό κληρονόμο του. Τη σκηνή της απόδοσης χάρης στον Γναίο Κορνήλιο Κ. από τον Αύγουστο περιγράφει ο Σενέκας και ο Δίων Κάσσιος, καθώς και ο Γάλλος δραματικός Κορνήλιος σε τραγωδία του. 4. Λεύκιος Κορνήλιος (Lucius Cornelius, ; – 84 π.Χ.). Υπήρξε ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της οικογένειας. Ήταν αντίπαλος του Σύλλα. Το 90 π.Χ. διετέλεσε πραίτορας (αιρετός άρχοντας) και στη συνέχεια λεγάτος στον συμμαχικό πόλεμο και συμμετείχε μαζί με τον Κόιντο Καικίλιο Μέτελο Πίο στον πρώτο Μαρσικό πόλεμο, στον οποίο νίκησαν. Μολονότι ήταν με το μέρος του Μάριου στη διαμάχη του με τον Σύλλα, ο τελευταίος τον άφησε να εκλεγεί ύπατος το 87 μαζί με τον Γναίο Οκτάβιο. Από τότε ο Κ. εκλεγόταν ύπατος κάθε χρόνο μέχρι τον θάνατό του στην Ανκόνα, κατά τη διάρκεια μιας εξέγερσης. Μολονότι είχε υποσχεθεί στον Σύλλα ότι θα προστάτευε το καθεστώς, όταν ο Σύλλας πήγε στην Ασία, ο Κ. επιχείρησε την ανάκληση του Μάριου από την εξορία όπου βρισκόταν και την εφαρμογή ενός νόμου, που είχε καταργηθεί το προηγούμενο έτος, για την κατανομή των απελεύθερων και των συμμάχων στις παλαιές φυλές. Ο Γναίος Οκτάβιος αντιτάχθηκε σε αυτές τις προτάσεις, όπως και η Σύγκλητος, με αποτέλεσμα να επακολουθήσει αιματηρός αγώνας και να εξοριστεί ο Κ., με καθαίρεση και στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων. Ο Κ. διέφυγε στη Νόλα της Καμπανίας και έπεισε τον στρατό να βαδίσει εναντίον της Ρώμης, μαζί με τον Μάριο, τον οποίο ανακάλεσε από την εξορία. Την κατάληψη της Ρώμης επακολούθησαν τριήμερες σφαγές, με συνέπεια την εξόντωση των επιφανέστερων ανδρών της αριστοκρατικής μερίδας. Μετά την επικράτησή του, ο Κ. ανέλαβε το αξίωμα του υπάτου (86) χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του λαού. Το 84 ετοιμάστηκε να εκστρατεύσει στην Ελλάδα, εναντίον του Σύλλα ο οποίος γύριζε από την Ασία, αλλά ο στρατός στασίασε, τον συνέλαβε και τον σκότωσε. 5. Λεύκιος Κορνήλιος (Lucius Cornelius, 1ος αι. π.Χ.). Γιος του προηγούμενου (βλ. 4.) και αδελφός της συζύγου του Ιουλίου Καίσαρα. Ήταν και αυτός αντίπαλος του Σύλλα. Το 78 εκστράτευσε με τον Σερτόριο στην Ισπανία, το 73 επέστρεψε στη Ρώμη και το 44 έγινε πραίτορας. Παρότι δεν ανήκε στους συνωμότες που σχεδίασαν τον θάνατο του Ιουλίου Καίσαρα, φέρθηκε με τόση ασέβεια απέναντι στη μνήμη του, ώστε μερικές ημέρες αργότερα το πλήθος σκότωσε τον δήμαρχο Γάιο Έλβιο Κ., νομίζοντας πως ήταν ο Λεύκιος Κορνήλιος.